Sofia

Nawigacja w naszym samochodzie wyraźnie nie jest aktualna, choć żadna aktualizacja nie jest dostępna. Serbska autostrada jest praktycznie do samej granicy. Ruch praktycznie żaden. Kilka samochodów odprawianych przez Serbów nie wzbudziło więc podejrzeń. Ale już kilkaset metrów dalej okazało się, że kolejka po stronie bułgarskiej nie jest taka krótka. O tyle szczęśliwie, że wybraliśmy tę po lewej. Wkrótce okazało się, że porusza się najszybciej. Tajemnica rozwiązała się tuż przed odprawą - tam bowiem nasza kolejka rozdzielała się do 2 osobnych stanowisk. Ale i tak straciliśmy 45 minut.
Planowaliśmy zatankować już po stronie bułgarskiej. Miał być Shell. Był. I nawet wyglądało, że nadal będzie. Ale chwilowo przebudowa. Na szczęście do Sofii nam wystarczy.
Kilkaset metrów dalej kontrola wszystkich samochodów - czy maja wykupioną opłatę za korzystanie z dróg (wszystkie są płatne). Sprawdzą wszystkich przy wjeździe i spokój ;-)
Autostrada po stronie bułgarskiej jeszcze w budowie, ale dość sprawnie docieramy do Sofii. Parkujemy na parkingu podziemnym (3 lewa za godzinę) i idziemy na obiad i krótki spacer. Parkowanie przy ulicy też jest możliwe i nawet widzieliśmy miejsca, ale z opłatami to już gorzej. Cena nawet bardziej zachęcająca (chyba 1 lew za godzinę), ale płatność albo SMS (czyli tylko dla krajowców), albo w bliżej nieokreślonych punktach sprzedaży (automatów brak).
Jemy pizzę (płatność tylko gotówką) i spacerujemy po centrum, gdzie co chwila spotykamy policję, żandarmerię i inne służby mundurowe. Sądząc po ulotkach na ziemi, to demonstracja już jakaś była, ale możliwe, że jeszcze będzie. Jakoś dotarliśmy do cerkwi Aleksandra Newskiego i wracamy do samochodu, bo czasu coraz mniej.

Komentarze (0)